Centrum Studiów Wyborczych UMK

Wykłady im. prof. dr. Wacława Komarnickiego

Centrum Studiów Wyborczych jest inicjatorem i organizatorem cyklu wykładów imienia profesora Wacława Komarnickiego, mających na celu promocję problematyki wyborów i prawa wyborczego. Skupiają one przedstawicieli doktryny i praktyki wyborczej.

Pierwsze tego typu spotkanie odbyło się 20 października 2008 r. Wówczas prof. Bogusław Banaszak z Uniwersytetu Wrocławskiego wygłosił wykład nt. „Zalety i wady wyborczego systemu proporcjonalnego”.

Kolejny z cyklu referat przypadł w Światowy Dzień Wyborów – 5 lutego 2009 roku. Wtedy to z odczytem przybył minister Kazimierz Wojciech Czaplicki, Kierownik Krajowego Biura Wyborczego. Swoje wystąpienie poświęcił potrzebie stabilności prawa wyborczego.

Trzeci wykład w 2010 roku, 4 lutego, był głównym punktem obchodów Global Election Day. Referat wygłosił prof. Krzysztof Skotnicki z Uniwersytetu Łódzkiego, a dotyczył „Funkcji wyborów a wielkości okręgów wyborczych”.

Najnowszy, tegoroczny (2011 rok) wykład zatytułowany „Partycypacja wyborcza kobiet — wyzwania i dylematy” wygłosił prof. dr hab.Arkadiusz Żukowski z Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego.

Profesor Wacław Komarnicki (1891-1954)

Ukończył studia prawnicze i filozoficzne na Uniwersytecie Lwowskim i Uniwersytecie w Dorpacie. Po uzyskaniu tytułu doktora nauk prawnych odbył studia uzupełniające na Uniwersytetach w Rzymie i w Paryżu. W 1921 roku został profesorem nadzwyczajnym, a w dwa lata później zwyczajnym Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. Kierował Katedrą Prawa Państwowego i Nauki o Państwie (1921-39). W latach 1924-1927 był dziekanem Wydziału Prawa. Oprócz Uniwersytetu Wileńskiego wykładał również w Szkole Nauk Politycznych w Warszawie (1929-39), a także w St. Andrews University, Oxfordzie, Polskiej Szkole Nauk Politycznych w Londynie, Haskiej Akademii Prawa Międzynarodowego.

Był działaczem politycznym. Jako poseł na Sejm (1928-35) zajmował się głównie problematyką konstytucyjną i oświatową. Nawoływał do rewizji konstytucji, ordynacji wyborczej i ustawy o uczelniach wyższych. Krytykował konstytucję kwietniową. Był ministrem sprawiedliwości w Rządzie Londyńskim (1942–XI 1944).

Był członkiem-korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności.